140. Еврейке. 

Сирени синь кипит над крышей

И ветра зыбь бежит над ними.

Я вспомнил с тихою улыбкой

Твоих Библейских глаз глубины.

В них отразились клубы дыма,

На реках плач, и в войнах кровь.

Пожар твоей былой Отчизны,

И к новым берегам любовь.

Смотрю с восторгом, в умилении

Во глубь бездонных этих вод,

И верю, верю без сомнения,

Что будет жить и мой народ.

Оригинал:

Шалее сіні бэз над стрэхамі,

Бяжыць па ім вятрыска-зыб.

Я ўспомніў з ціхаю уцехай

Тваіх вачэй біблейскіх глыб.

Адбіліся ў іх клубы дыма,

На рэках плач і сечаў кроў,

Пажар старой тваёй радзімы,

Любоў да новых берагоў.

Гляджу ў маўклівым захапленні

У глыб бяздонных гэтых вод

І веру, веру без сумненняў,

Што будзе жыць і мой народ.

(Владимир Короткевич)